Swędzące pęcherze, gorączka i ogromne osłabienie – to główne objawy półpaśca. Choroba ta w niemal połowie przypadków dotyka osób po 50. roku życia. Czym jest, jakie są jej czynniki ryzyka i jak złagodzić przebieg?
O półpaścu
Półpasiec wywoływany jest przez ten sam wirus, który odpowiedzialny jest za ospę wietrzną. Uważa się, że uśpiony wirus (po przejściu ospy) może zaatakować w czasie spadku odporności, powodując rozwój półpaśca.
Choroba ta może dotykać jednego obszaru lub rozprzestrzeniać się na całe ciało. Często pierwszym odczuwanym objawem jest ból, w ślad za którym w ciągu kilku dni pojawia się czerwona wysypka (choć nie jest ona objawem koniecznym). U większości osób występują wypełnione płynem pęcherze. Choć oznaki te najczęściej pojawiają się na tułowiu, mogą również pokazać się na twarzy lub okolicy szyi.
Chorzy doświadczać mogą również: swędzenia, pieczenia, drętwienia, wrażliwości na dotyk i/lub mrowienia, poza tym gorączki i bólów głowy, a także nadwrażliwości na światło i zmęczenia.
Zazwyczaj choroba ta trwa 3-5 tygodni. U niektórych pojawia się tylko raz w życiu, podczas gdy inni doświadczają jej wielokrotnie.
Kto jest najbardziej zagrożony rozwojem półpaśca? Do grupy tej należą między innymi osoby:
- o słabszym układzie odpornościowym (chorujące przewlekle, pacjenci onkologiczni czy z HIV/AIDS),
- powyżej 50. roku życia,
- świeżo po przebytej chorobie,
- doświadczające dużego stresu,
- po przebyciu poważnego urazu.
Leczenie konwencjonalne
Nie istnieje obecnie lekarstwo na półpasiec. Lekarze zalecają zwykle środki, które mają złagodzić objawy i skrócić czas aktywności wirusa. Stosuje się więc zazwyczaj leki przeciwwirusowe, przeciwbólowe oraz maści o działaniu znieczulającym. W niektórych przypadkach specjaliści decydują się również zastosować leki steroidowe.
Spora część środowiska medycznego – w tym amerykańskie CDC – zaleca, by osoby po 60. oku życia, które nie chorowały na półpasiec i ospę wietrzną, zostały zaszczepione przeciwko tym chorobom. Niestety, szczepionka przeciwko półpaścowi nie jest w Polsce dostępna.
Naturalne sposoby wspomagające walkę z półpaścem
Jak złagodzić atak półpaśca? Pomóc mogą również naturalne metody.
- Odpowiednie żywienie
O czym należy pamiętać?
Woda. Optymalne nawodnienie pomoże zachować równowagę elektrolitową, a także wypłukać wirusa z organizmu. Starajmy się pić co najmniej szklankę wody, co 1-2 godziny. Wybierając wodę wodorową możemy przy okazji realizować Pierwszy Filar Długowieczności.
Produkty bogate w witaminy z grupy B. Witaminy te potrzebne są dla prawidłowej pracy układu nerwowego, który obecnie atakowany jest przez wirusa półpaśca. O witaminach z tej grupy pisaliśmy między innymi: tutaj, tutaj, tutaj, tutaj, tutaj czy tutaj.
Produkty bogate w witaminę C. Witamina C przyśpiesza gojenie i wzmacnia układ odpornościowy.
Czosnek i cebula. Zawierają allicynę, która wykazuje właściwości przeciwwirusowe, antybakteryjne i przeciwgrzybiczne. Poprawia również krążenie i wzmacnia funkcje immunologiczne.
Warzywa zielonolistne. Zawierają dużo wapnia i beta-karotenu, które wzmacniają odpowiedzi immunologiczne.
Jakich produktów należy unikać, kiedy walczymy z półpaścem? Będą to przede wszystkim:
- cukier, ponieważ redukuje liczbę białych krwinek,
- kofeina, która działa odwadniająco,
- soki owocowe, zawierają mniej witamin niż owoce, a częściej więcej cukru,
- napoje gazowane i potrawy smażone, ponieważ tworzą bardziej kwaśne środowisko.
Należy oczywiście zrezygnować z alkoholu, tytoniu i innych używek, które znacznie osłabiają nasz organizm w walce z chorobą.
- Suplementy
Jakie suplementy mogą okazać się pomocne?
Witamina C. Wzmacnia odporność i białe krwinki. Zaleca się przyjmowanie 1000 mg, 3-4 razy dziennie. Aby zapewnić najlepsze możliwe wchłanianie warto wybrać liposomalną witaminę C.
Jeżówka. Wzmacnia odporność, pomaga poradzić sobie z infekcjami i wirusami. Zaleca się stosować 500 mg jeżówki, 3 razy dziennie.
Olejek z oregano. Oregano znane jest ze swoich silnych przeciwwirusowych właściwości. W przypadku półpaśca stosujemy 500 mg olejku, 2 razy dziennie.
Witamina B12. Łagodzi ból i skraca czas trwania choroby. Zaleca się przyjmować 1000-5000 µg dziennie.
Cynk. Wspiera funkcje odpornościowe i ma działanie przeciwwirusowe. Działaj najskuteczniej, gdy stosowanie rozpoczyna się już przy pierwszych symptomach choroby. Rekomenduje się stosowanie 50 mg cynku dziennie.
- Olejki eteryczne
Jak wykazano, olejek z geranium zmniejsza ból spowodowany neuralgią popółpaścową. Już w ciągu kilku minut od nałożenia, użytkownicy odczuwali wyraźną ulgę. Poza tym, warto by w domu znalazły się olejki: z drzewa herbacianego, z trawy cytrynowej, z lawendy, z mięty pieprzowej oraz olej z nasion czarnuszki.
Olejki najbezpieczniej wymieszać z ¼ oleju bazowego (np. kokosowego) i wetrzeć w bolące miejsce. Ważne by pamiętać o wykonaniu uprzednio testu na tolerancję danego olejku, na niewielkim kawałki skóry.
- Okłady
Miód. Badanie in vitro z 2012 roku ujawniło, że stosowane miejscowo miód manuka oraz miód z koniczyny, wykazywały właściwości przeciwwirusowe, wobec wirusa ospy wietrznej i półpaśca.
Kąpiele z koloidalną mąką owsianą. Łagodzą swędzenie i uspokajają skórę. Ważne jednak, by woda nie była zbyt ciepła, może to bowiem nasilić problem.
Chłodne kompresy. Chłodne, mokre kompresy mogą zmniejszyć ból, nadwrażliwość oraz swędzenie skóry. Bardzo ważne jest to, by każdorazowo zmieniać kompres na czysty.
Nie sposób pominąć aspektu stresu, który jest nie tylko czynnikiem ryzyka dla zachorowania, ale też znacząco utrudnia zdrowienie. Specjaliści z Mayo Clinic uważają nawet, że redukcja stresu to najlepsza z naturalnych metod walki z półpaścem. Skuteczne zarządzenie stresem i panowanie nad jego patologiczną formą, to jedna z najważniejszych kwestii dla naszego zdrowia. Zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Więcej na temat stresu, jego skutków oraz sposób radzenia sobie z nim, pisaliśmy między innymi tutaj.
Środki ostrożności
Półpasiec może być dla niektórych wysoce zaraźliwy, szczególnie osób nie mających odporności wobec ospy wietrznej. Bezpośredni kontakt z pęcherzami osoby chorej, może skończyć się zakażeniem.
Osoba która wejdzie w kontakt z wysypką, zachoruje raczej na ospę wietrzną, niż na półpasiec.
Należy bezwzględnie zasięgnąć pomocy medycznej, jeżeli osoba dotknięta półpaścem:
- ma 70 lat lub więcej,
- doświadcza wysypki rozmieszczonej blisko oka (zaniechanie może prowadzić do trwałego uszkodzenia),
- ma osłabiony układ odpornościowy z uwagi na przewlekłą chorobą lub stosowane leki,
- doświadcza rozległej i bolesnej wysypki.
Najczęstszym powikłaniem po półpaścu jest neuralgia popółpaścowa (PHN). Objawia się doświadczaniem bólu, w miejscach w którym była wysypka (nawet po jej zniknięciu). Zazwyczaj neuralgia cofa się po kilku tygodniach lub miesiącach, u niektórych jednak utrzymuje się nawet przez wiele lat. Najbardziej zagrożone tym powikłaniem są osoby starsze.
W rzadkich przypadkach półpasiec może prowadzić do zapalenia płuc, utraty wzroku (jeśli zlokalizowany jest wokół oka), problemów ze słuchem, zapalenia mózgu, a nawet śmierci.
Źródła:
https://draxe.com/health/5-shingles-natural-treatments/
https://szczepienia.pzh.gov.pl/szczepienie-przeciw-polpascowi-zmniejsza-ryzyko-udaru/
http://www.czytelniamedyczna.pl/3539,przeciwdrobnoustrojowe-dziaanie-czosnku-allium-sativum-l.html
Opracowała Ewa Wysocka
