Siniaki/krwiaki są efektem uszkodzeń naczyń krwionośnych i wydobywającej się z nich podskórnie krwi.
Czymś innym są jednak siniaki kości. Te powstają w wyniku uszkodzenia tkanek włóknistych, znajdujących się wewnątrz kości – beleczek kostnych. W przypadku złamania uszkodzeniu ulegają wszystkie beleczki, co skutkuje przerwaniem. Jednak siniak kości jest stanem bezpośrednio poprzedzającym złamanie i może do niego ostatecznie prowadzić.
Stłuczenia kości są bardziej bolesne niż „popularne” siniaki. Ich gojenie trwa też zwykle miesiącami, podobnie jak złamania, choć zależy to od ich lokalizacji. Najczęściej są następstwem: kontuzji sportowych, wypadków samochodowych, uderzeń, skręceń, zapaleniem stawów itd. To dość powszechny uraz, szacuje się że ok. 50% osób które skręciło kostkę, cierpiało również na jakiś rodzaj stłuczenie kości.
Rodzaje stłuczeń kości
Do niedawna nie istniała jeszcze diagnoza mówiąca o siniakach kości. Stłuczeń tych nie pokazuje zdjęcie RTG, tak więc dopiero pojawienie się RM umożliwiło zobaczenie tych urazów.
Istnieją 3 rodzaje stłuczeń kości, w zależności od umiejscowienia:
- Krwiak podokostnowy. Powstaje na cienkiej tkance na powierzchni skóry – okostnej – w wyniku czego gromadzi się pod nią krew. Jest to najbardziej bolesny rodzaj siniaka kości.
- Krwiak śródkostny. Powstaje w skutek silnego, powtarzającego się ucisku na dany obszar, powodując uszkodzenie szpiku kostnego. Bardzo często dotyka kolan i łokci sportowców.
- Krwiak podchrzęstny. Następuje w wyniki rozdzielenia się chrząstki i kości, powodując krwawienie z chrząstki.
Czynniki ryzyka
Kiedy doświadczamy uderzenia lub podrażnienia, wokół kości gromadzi się krew i płyn. Jeśli jest głębokie, doświadczamy stłuczenia kości. Kolejnym etapem uszkodzenia, jest złamanie.
Do najczęstszych przyczyn pojawiania się stłuczeń kości zalicza się sport. Stałe eksploatowanie kości i stawów, a także typowe kontuzje przyczyniają się do zwiększenia ryzyka.
Jak wykazały badania, siniaki kości związane są ze: zwichnięciami rzepki, rozerwaniem więzadła krzyżowego przedniego, złamaniami utajonymi i stłuczeniami. W jednym z badań 80% pacjentów z rozerwanym wiązadłem, miało również stłuczenie kości. W każdym wypadku, na obrazowaniu RM zobaczyć można unikalny wzór stłuczenia kości, które wynika z ostrego urazu.
Stłuczenia kości są przede wszystkim konsekwencją urazów, które są następstwem uderzeń. Dlatego tak ważne jest by w czasie jazdy samochodem mieć zapięte pasy, a podczas uprawiania sportów nosić specjalne ochraniacze. Zaniechanie tego znacznie zwiększa ryzyko stłuczenia kości.
Ryzyko to zwiększa również zapalenie stawów i choroba zwyrodnieniowa. W przypadków tych stanów pęka chrząstka, podobnie jak część kości, co prowadzi do tarcia kości i zwiększonej podatności na uszkodzenia i siniaki.
Stłuczenia kości łatwiej powstają również tam, gdzie jest ich martwica. W jej przebiegu dochodzi do zaburzenia przepływu krwi do kości, co osłabia integralność i pozostawia ją bardziej podatną na obrzęk szpiku kostnego i siniaki.
Objawy
Objawy stłuczeń kości przypominają dolegliwości towarzyszące innym podobnym urazom – skręceniom, zerwaniom czy „zwykłym” krwiakom. Jednak – ponieważ nie jest to siniak tkanki miękkiej – ból jest mocniejszy i trwa dłużej.
Do objawów tych należą:
- ból i/lub tkliwość w stłuczonym obszarze (zazwyczaj ból pojawiający się po 1-2 dniach wskazuje na uraz kości),
- obrzęk tkanek wokół zranionego miejsca,
- zmiana koloru skóry w bolesnym miejscu,
- ból stawów w pobliżu miejsca uderzenia,
- obrzęk stawów wokół kości,
- ogromny ból lub o większym natężeniu, niż w przypadku typowych siniaków.
Warto również pamiętać, że:
- obrzęk to dominujący objaw stłuczeń kości,
- jeśli uderzenie nastąpiło niedaleko stawu, nabiega on krwią i płynem,
- siniak kości nie musi być równoznaczny z widocznym siniakiem,
- stłuczenie kości zobaczyć można jedynie dzięki obrazowaniu RM,
- należy unikać niepotrzebnej aktywności i przeciążania stłuczonej kości, ponieważ może to doprowadzić do pogorszenia lub nawrotu kontuzji,
- 80% pacjentów z urazami kolana doświadcza również siniaków kości.
Naturalne sposoby na stłuczenia kości
Co robić i czego nie robić, kiedy doświadczamy siniaków kości?
- Uważać na używki
Alkohol – rozrzedza krew, co uniemożliwia jej prawidłowy przepływ i zdrowienie uszkodzonego miejsca. Picie dużej ilości alkoholu uszczupla zasoby wapnia w kościach i pogarsza ich stan.
Przetworzona żywność – ponieważ zawiera dużo sodu, a także sztuczne barwniki i konserwanty, które powodują nadmierne wydzielanie wapnia przez nerki.
Cukier – przetworzone i rafinowane cukry przyczyniają się do rozwoju stanu zapalnego. To zdecydowanie utrudnia gojenie siniaków kości. Cukier – podobnie jak alkohol – zwiększa wydalanie wapnia, a nawet uszkadza chrząstkę.
Palenie – zwęża naczynia krwionośne i zwiększa ryzyko powstawania zatorów, utrudniając gojenie.
- Odpowiednio się odżywiać
Warzywa zielonolistne – są bogate w witaminę K, która ma pozytywny wpływ na kości ponieważ pomaga regulować krzepliwość krwi. Warzywa te pomogą więc złagodzić infekcje i wspomagać gęstość kości.
Owoce – do leczenie stłuczeń kości niezbędna jest witamina C, którą znajdziemy w wielu owocach i warzywach. Pomaga w tworzeniu się kolagenu i regeneracji uszkodzonych kości oraz gojeniu się ran i siniaków.
Nabiał sfermentowany – ma dużo wapnia, który jest niezbędnym budulcem dla kości. Sfermentowane produkty – kefir, maślanka, niektóre sery – są łatwiejsze do strawienia i zawierają probiotyki. Te dobre bakterie wspomagają gojenie, zwalczają infekcje i działają przeciwwirusowo. Ponadto połączenie białka z wapniem, wspomaga wchłanianie tego drugiego.
- Stosować odpowiednie suplementy
Lizyna – aminokwas który wspomaga gojenie ran i kości. Ułatwia absorpcję wapnia w kościach i wspiera regenerację tkanki w procesie gojenia. Lizynę trzeba dostarczać zewnętrznie poprzez suplementy lub w żywności, ponieważ nasz organizm jej nie wytwarza. Znajdziemy ją w: nabiale, fasoli, drożdżach piwnych, fasoli mung, parmezanie i jajach.
Bor – wpływa pozytywnie na zdrowie kości. To śladowy minerał, działający w połączeniu z wapniem by budować kości, wspierać ich regenerację oraz zapobiegać rozwojowi osteoporozy i zapaleniu stawów. Zaobserwowano, że pomaga również zapobiegać zakrzepom kiedy organizm przechodzi proces leczenia po skręceniach, stłuczeniach i złamaniach.
Bromelina – enzym występujący m.in. w ananasach i papai, który pomaga absorbować białko w organizmie oraz łagodzić stan zapalny. By jednak miała szansę przynieść rezultat, konieczne jest spożywanie jej w dużych ilościach. Dlatego wiele osób decyduje się na przyjmowanie suplementu bromeliny. Aby wspomóc zdrowienie kości, należy przyjąć 500-2000 mg dziennie, w 2 dawkach.
Olej z arniki – wspomaga gojenie siniaków każdego typu, w tym stłuczeń kości. Arnika zmniejsza obrzęk oraz łagodzi ból.
Przydadzą się również zimne okłady, które są wygodnym sposobem na zmniejszenie stanu zapalnego.
Należy pamiętać, że najważniejszy w procesie regeneracji jest odpoczynek. Starajmy się nie przeciążać uszkodzonego miejsca i nie narażać go na ponowne urazy. Jeśli to możliwe, dobrze jest umieszczać obolałe miejsce ponad poziomem serca, by ułatwić krążenie krwi i zmniejszyć obrzęk.
Słowo na koniec
W oparciu o jedno z badań zaobserwowano, że średni czas powrotu do zdrowia pacjentów z siniakami kości wynosił 42,1 tygodnia. Systematyczny przegląd RM wykazał jednak, że 88% pacjentów wyzdrowiało w pełni po 11-16 miesiącach w jednym badaniu, podczas gdy w innym było to 5-12 miesięcy. Większość niewielkich stłuczeń kości goi się powoli, w przeciągu 2-4 miesięcy.
W leczenie kontuzji takiej jak siniaki kości (podobnie jak przy złamaniach, zwichnięciach itd.) bardzo ważna jest jednak cierpliwość. Każde ciało jest inne, podobnie jak okoliczności towarzyszące powstaniu urazu i jego gojeniu. Dlatego nie należy niczego przyśpieszać i pozwolić ciało na właściwe zregenerowania się.
Źródło:
https://draxe.com/bone-bruise/
Opracowała Ewa Wysocka
