Czym jest terapia chelatacyjna?

Chelatacja (terapia chelatacyjna) działa z wykorzystaniem związku chemicznego o nazwie kwas wersenowy (EDTA), który podawany jest do organizmu – zwykle dożylnie. Wiąże się tam z minerałami, które występują w naszym organizmie w nadmiernej ilości. Po połączeniu się z toksynami w organizmie, EDTA pomaga oczyścić ciało z metali ciężkich, usuwając je zanim ich obecności doprowadzi np. do rozwoju chorób.

Po raz pierwszy metodę tę opracowano i zastosowano w latach 50. XX wieku. Dziś używana jest do usuwania takich metali jak: ołów, rtęć, miedź, żelazo, arsen czy glin. W obszarze medycyny głównego nurtu wciąż uważana jest za metodę kontrowersyjną. Choć konieczne są dalsze badania by w pełni zrozumieć jej działanie, obecnie przeprowadzone wykazują właściwości potencjalnie redukujące ryzyko nasilonego zapalenia, chorób serca, infekcji i innych.

Jak to działa?

Wiele osób stosujących chelatację regularnie czuje, że metoda ta pomaga im zachować energię i odporność na powszechne choroby, toksyny środowiskowe i stres. Istnieją naukowe dowody na to, że terapia uwalnia organizm z nadmiernych ilości metali lub ich ciężkich rodzajów, szczególnie tych które mogą prowadzić do zatrucia (np. ołowiu i rtęci). Amerykańska FDA zaaprobowała stosowanie chelatacji z użyciem EDTA, w przypadkach zatrucia ołowiem. Prowadzone są również badania nad potencjałem i bezpieczeństwem tej metody, w zmniejszaniu objawów związanych z chorobą wieńcową.

Terapia z EDTA działa poprzez wiązanie soli z cząsteczkami we krwi, kiedy podawany jest dożylnie. Po tym jak kwas ten przyłączy się do metali ciężkich, oba przechodzą do nerek, skąd wydalane są z organizmu. Jako alternatywę dla EDTA (syntetycznego aminokwasu), niektórzy praktycy stosują działający podobnie DMPS (kwas dimerokaptopropanosulfonowy).

Możliwe, że te czynniki chelatujące (jak EDTA i DMPS) dzięki oczyszczaniu organizmu z toksyn, zapobiegają rozwojowi wielu chorób przewlekłych. Mają one specyficzne wiązania, które tworzą się pomiędzy cząsteczkami organicznymi i metalami. Daje im to zdolność wiązania z metalami, które gromadzą się we krwi, głównych narządach i naczyniach krwionośnych. Niektóre z tych czynników, w tym peptydy (jak glutation i metalotioneina), poddane zostały wielu badaniom które udowodniły, że przenoszą i wydalają toksyny z organizmu. Wszystko to bez konieczności stosowania operacji i leków.

Największą korzyścią chelatacji jest kontrolowanie poziomów różnych metali środowiskowych. Takie metale jak ołów, rtęć, aluminium i arsen mogą powodować krótko- i długotrwałe konsekwencje zdrowotne, ponieważ wpływają na funkcje ośrodkowego układu nerwowego, sercowo-naczyniowego, immunologicznego oraz kostnego. Kiedy organizm traci zdolność homeostazy z powodu braku równowagi w minerałach, może dojść do nieprawidłowego działania i uszkodzenia ważnych narządów.

Niektóre z najbardziej widocznych objawów toksycznego działania metali ciężkich to:

• zespół chronicznego zmęczenia,
• problemy z uczeniem się i zapamiętywaniem nowych informacji,
• mgła mózgowa (umysłowa),
• kłopoty z koncentracją,
• choroby autoimmunologiczne,
• zaburzenia neurologiczne i upośledzenie funkcji poznawczych,
• bóle stawów i mięśni,
• wahania nastrojów, w tym depresja i lęk.

Korzyści wynikające z terapii chelatacyjnej

Jakie benefity daje nam chelatacja?

• Może poprawić zdrowie serca

Choć badania nad skutecznością metody wciąż trwają, niektórzy praktycy stosują chelatację wspomagająco w leczeniu chorób wieńcowych, w tym miażdżycy. Uważa się, że EDTA wiąże się z wapniem w tętnicach, pomagając zmniejszyć odkładanie się blaszek i osadów, które mogą odciąć przepływ krwi. Po związaniu z wapniem, kwas ten może pomóc w przenoszeniu cząsteczek z tętnic, dzięki czemu poprawia się krążenie. W podobny sposób EDTA może pomóc w kontrolowaniu wysokiego stan zapalnego i poziomu cholesterolu, które też są czynnikami ryzyka chorób serca. Być może niedługo okaże się, że chelatacja jest tańszą i mniej ryzykowaną alternatywą dla operacji serca, które mają niestety wiele skutków ubocznych.

• Działa jak przeciwutleniacz

EDTA może działać podobnie do przeciwutleniaczy, zmniejszając stan zapalny, zwalczając wolne rodniki i usuwając metale powodujące rozwój chorób przewlekłych. Sugeruje się, że EDTA wiąże się nie tylko z wapniem, ale też z innymi metalami przechowywanymi w kościach, mięśniach i tkankach ciała, które mogą pogłębić stan zapalny lub ból. Niektóre chelatory zostały już użyte do skutecznego obniżania ryzyka zatruć plutonem, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka. W przypadku długotrwałej ekspozycji na promieniowanie, niektóre toksyny (jak uran i radionuklid) mogą powodować toksyczność, białaczkę i kostniakomięsaka (osteosarcoma). Jednak środki takie jak EDTA mogą pomóc usunąć je z organizmu, zanim staną się przyczyną poważnej choroby.

• Zmniejsza ból i obrzęk

Ponieważ chelatacja ukierunkowana jest na stany zapalne – w tym te stawów – a także wiele zaburzeń autoimmunologicznych, wiele osób zgłasza zmniejszenie objawów zapalenia mięśni, stawów i kości podczas stosowania EDTA. Choć nie zostało to jeszcze udowodnione w badaniach naukowych, uważa się że chelatacja może pomóc zmniejszyć stres oksydacyjny. Gdy stan zapalny powoduje, że ściany naczyń krwionośnych zapychają się, krążenie słabnie, a ból rośnie. Tak więc terapia chelatacyjna może stanowić alternatywę dla ciągłego przyjmowania leków przeciwbólowych.

• Wspomaga walkę z zaburzeniami poznawczymi

Istnieją dowody na to, że chelatacja może wspomóc z powodzeniem leczenie zaburzeń poznawczych, takich jak: choroba Alzheimera, Parkinsona, czy stwardnienie rozsiane. Chociaż dokładne mechanizmy stające za pomocniczymi właściwościami EDTA nie zostały jeszcze potwierdzone w badaniach, wydaje się że istnieje związek pomiędzy zatruciem metalami ciężkimi – w tym wysokim stężeniem ołowiu lub rtęci we krwi – a zaburzeniami pracy mózgu (np. pamięci i uczenia się). Badania pokazują również, że zwiększona akumulacja miedzi, żelaza i cynku w mózgu, może wiązać się z szeregiem chorób neurodegeneracyjnych. Długotrwała ekspozycja na metale ciężkie może prowadzić do fizycznych, mięśniowych i neurologicznych zmian zwyrodnieniowych w mózgu. Te z kolei stanowią podwalinę dla choroby Alzheimera, Parkinsona, a także otępienia i stwardnienia rozsianego.

• Zmniejsza ryzyko rozwinięcia się problemów z uczeniem

W ostatnich latach wzrasta liczba zaburzeń uczenia się, takich jak ADHD czy zaburzenia ze spektrum autyzmu. Temat leczenia i zapobiegania im pozostaje wciąż sprawą kontrowersyjną w świecie medycznym. Wielu lekarzy poszukuje obecnie alternatywnych metod kontrolowania objawów zaburzeń poznawczych. Chelatacja – choć ukierunkowana na zatrucia metalami ciężkimi – jest jednym z obszarów ich zainteresowań. Mimo, że techniki tej nie stosuje się w leczeniu wyżej wymienionych stanów, może ona wpłynąć korzystnie na zdrowie poznawcze. To dzięki udowodnionej zdolności obniżania poziomu toksycznych metali w organizmie, które zakłócają funkcjonowanie mózgu. Być może zobaczymy wkrótce nowe i sprawdzone sposoby wykorzystywania czynników chelatujących, które są w stanie przekroczyć barierę krew-mózg i przywrócić prawidłowy poziom minerałów.

Jak wygląda zabieg chelatacji?

Terapia chelatacyjna trwa zazwyczaj około 2 godzin. W większości wypadków dla uzyskania najlepszych efektów potrzebnych jest 5-30 zabiegów. Każda sesja wiąże się z dożylnym podaniem chelatora (np. EDTA).

Zabieg nie jest bolesny, niewielki dyskomfort (pieczenie, zaczerwienienie, obrzęk) może pojawić się w miejscu ukłucia. Wkrótce po zabiegu większość pacjentów może udać się do domu i wykonywać normalne, codzienne czynności. Niektóre osoby zgłaszają, że po chelatacji odczuwają częstszą niż zazwyczaj potrzebę oddawania moczu. Z pewnością przyspiesza to oczyszczanie organizmu z metali ciężkich.

Ponieważ organy odpowiedzialne za sektor zdrowotny wciąż przyglądają się chelatacji pod kątem jej skuteczności i bezpieczeństwa, wciąż nie jest to terapia proponowana powszechnie przez lekarzy. Badania przeprowadzane są głównie na terenie Stanów Zjednoczonych. Z chelatacją najczęściej spotkamy się w gabinetach medycyny alternatywnej, choć coraz więcej medyków pracujących w głównym nurcie sugeruje swoim pacjentom, by wypróbowali tę metodę.

Terapię chelatacyjną przeprowadzić może tylko lekarz. Ważne, by na pierwszą wizytę zabrać ze sobą dokumentację medyczną. Do wykonania chelatacji nie jest konieczne skierowanie, metoda ta nie jest również refundowana.

Środki ostrożności i skutki uboczne

Terapia chelatacyjna za pomocą EDTA powinna być wykonywana wyłącznie przez specjalistów lub pod ich nadzorem, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych. Najczęstszy efektem ubocznym jest pieczenie w miejscu wprowadzenia chelatora do żyły, co zwykle jednak szybko ustępuje. U niektórych osób mogą wystąpić również takie objawy jak: wymioty, zawroty głowy, gorączka, bóle głowy, nudności, objawy hipoglikemii oraz zmiany ciśnienia krwi.

Bardzo ważne jest to, by EDTA podawano odpowiednio i powoli, ponieważ gwałtowny wzrost stężenia tego czynnika w organizmie może powodować zaburzenia równowagi elektrolitowej.

Przy usuwaniu niechcianych metali ciężkich, EDTA może również wiązać się z potrzebnymi witaminami oraz minerałami, przyczynić się do ich usunięcia i stworzenia niedoborów. By zrekompensować te deficyty, wielu lekarzy zaleca pacjentom przyjmowanie po chelatacji dużych dawek witamin i minerałów.

Choć zdarza się to niezwykle rzadko, w wyniku nagłego spadku ciśnienia krwi i hipokalcemii (niedoboru wapnia), może dojść do uszkodzenia nerek i niewydolności serca. Osoby z chorobami nerek i serca, dzieci oraz kobiety w ciąży, nie powinny stosować terapii chelatacyjnej bez konsultacji z lekarzem.

Dla przypomnienia

Warto pamiętać o innych sposobach na ograniczenie ryzyka zatrucia metalami ciężkimi.

W przypadku diety, zrezygnujmy lub ograniczmy spożywanie:

• ryb hodowlanych, które mogą zawierać rtęć i inne metale ciężki, dioksyny oraz PCB znajdujące się w aluminiowych puszkach,
• produktów na które jesteśmy wrażliwi oraz powszechnych alergenów (np. nabiał tradycyjny), ponieważ zajęty zwalczaniem alergenów układ odpornościowy, nie ma energii do odtruwania organizmu,
• żywności nieekologicznej, która zawiera pestycydy,
• przetworzonych i pakowanych produktów, zawierających wiele syntetycznych dodatków i ulepszaczy,
• alkoholu, który utrudnia wątrobie przetwarzanie innych toksyn.

Tym co może pomóc naturalnie zmniejszyć stężenie metali ciężkich w organizmie będą:

• chlorella: 4-8 kapsułek dziennie, działa jak naturalny chelator do usuwania metali ciężkich,
• witamina C: w czasie detoksykacji 3000 mg dziennie, przeciwutleniacz pomagający redukować wolne rodniki,
• ostropest: pomaga odtruć i oczyścić wątrobę,
• probiotyki: 50 mld jednostek dziennie, poprawiają mikroflorę, funkcje odpornościowe i detoksykację.

Źródło:

https://draxe.com/chelation-therapy/

Opracowała Ewa Wysocka