Czy wraz z wiekiem tolerancja na ataki migreny się zmienia czy strach przed atakiem maleje? Co mówią o tym osoby, które cierpią na migrenę chroniczną?
„Ostatnio moje ataki migreny nie trwały dłużej, niż jeden dzień… To zmieniło się miesiąc temu, kiedy rozpoczął się niemal 4-tygodniowy atak który nie chciał ustąpić, mimo wykorzystania w walce z nim wszelkich dostępnych mi środków.
Migrena nie zawsze uderzała z pełną siłą, silne ataki przeplatały się z dniami w których mogłam funkcjonować i takimi, w których ból utrzymywał się jedynie w szyi. Jednak przez cały ten czas utrzymywały się wszystkie inne objawy migreny – skrajne zmęczenie, brak energii, drażliwość, mgła umysłowa, zapominanie słów, osłabienie i ogólne złe samopoczucie.
W tym okresie odkryłam też, że wraz z wiekiem (pierwszą migrenę miałam w wieku 14 lat, dziś mam 59) mam coraz mniejszą tolerancję na te długie ataki. Nie żebym kiedykolwiek było to łatwe do zaakceptowania, ale strata miesiąca z mojego życia jest teraz trudniejsza do zniesienia, podobnie jak strach, że nigdy nie wyjdę z długiego cyklu. Kiedy dzień po dniu budzę się by odnotować, że „to” wciąż tam jest.
Jakie to uczucie, jaka radość gdy po miesiącu ciąg migreny przerywa się?
… czuję ekstazę po przebudzeniu i od razu mam świadomość, że cykl migrenowy został przerwany. W te dni podnoszę głowę czując, jakby wielka siła opuściła mój mózg i ciało, nagle znów jestem sobą… Nigdy nie odczuwam większej wdzięczności i uważności, niż wtedy gdy doświadczam tego „uniesienia”. Widzę całe piękno dnia, mam energię, bo teraz mogę raczej żyć, niż istnieć – przynajmniej na ten moment.
Chciałam wstać, robić coś w domu, pracować w domu i na zewnątrz, chciałam spotykać się z przyjaciółmi i rodziną.
Kolejnym problemem jaki pogłębił się wraz w wiekiem jest to jak szybko i gwałtownie wraca strach przed tym że to wszystko wróci. I to zaledwie tydzień po. Zadaję sobie pytania: „Migrena na mnie czeka, co jeśli będę próbowała robić za dużo? Co jeśli ona wróci? Nie… kiedy wróci? Kiedy obrócę szybko głowę, kiedy pojawi się jakiś wstrząsający ruch, kiedy pojawi się stres albo zbyt długo będę wpatrywała się w ekran komputera. Osoby chorujące na przewlekłe migreny żyją z tym ciągłym strachem.
Ten czas był tak intensywny, że niemal szukałam oznak powrotu. Jeśli obudziłam się czują się dobrze, nadal bałam się zaplanować cokolwiek do zrobienia w ciągu dnia bojąc się, że mój stan ulegnie zmianie. Jakaś część mnie chciała nawet wziąć jeden z moich leków, by wykluczyć możliwy atak.”
Powyższa narracja należy do profesor Kathleen O`Shea, profesorki na English/Philosophy Departament na Monroe Community College w Rochester, Nowy Jork oraz autorki książki „So much more than a headache: understanding migraine through literature”
Przewlekły ból, to przewlekły strach
W badaniu opublikowanym na łamach The Journal of Headache and Pain zbadano związek pomiędzy cefaalgofobią, a migreną. Cefaalgofobia (cephalalgiaphobia/lęk przed bólem głowy) jest formą algofobii (lęku przed bólem) i manifestuje się zwykle w okresie bezbólowym albo zmniejszonego bólu. Fobia ta „może skłonić pacjentów do sięgania po środku przeciwbólowe w celu zapobiegania bólom głowy albo poprawy swojej wydajności”. Niepokoi to lekarzy od dawna, ponieważ wydaje się być powiązane z nadużywaniem leków by złagodzić strach. Jak stwierdzono w przytoczonym badaniu:
Konieczne są dalsze badania w celu szczegółowego zbadania związku przyczynowego między cefaalgofobią, a wzrostem częstości migren.
Źródła:
https://www.psychologytoday.com/us/blog/so-much-more-headache/202209/aging-and-migraine-few-recent-observations https://migrainelit.com/
Opracowała Ewa Wysocka
